Mijn breiprojecten
Op de lagere school bij de nonnen (zusters Franciscanessen) kregen wij les in nuttige handwerken zoals breien, haken en naaien. Ik kan mij nog herinneren dat wij een onderjurk (ja die droegen wij toen nog) maken, helemaal met de hand, waarin alle steken gebruikt moesten worden, zelfs de zadelsteek. Aan de ruche aan de onderkant en aan de bovenkant langs de hals moest aan de een smal randje kant met de stiksteek worden bevestigd.
Maar breien vond ik heerlijk. Ons eerste project was een eierwarmer die moest gebreid worden van witte katoen (die zeker al 15 keer uitgehaald was) in een blokpatroontje. Ik heb daar gelukkig nooit een trauma aan overgehouden.
Vanaf jongsaf breide ik mijn eigen truien en daar was ik berentrots op. Later heb ik heel veel voor mijzelf gebreid, maar ook voor broers, zusters, neven en nichten. Mijn moeder kocht van tijd tot tijd een schapenvacht die zij dan kaarde en spon met haar spinnewiel en waar ik dan heerlijke truien van breide.
Bij het ouder worden wilden mijn handen niet meer zo vanwege artrose en moest ik tot mijn grote verdriet deze hobby opgeven. In maart 2025 kwam ik in een dekenkist een half afgebreide trui tegen en nog wat garen die dat ik van een andere trui over had gehouden. Ik besloot het nog één keer te proberen met een sjaal. En ja hoor!!! Wat kreeg ik de smaak te pakken. Ondanks mijn zere handen zette ik door en sindsdien ben ik niet opgehouden. Hieronder show ik de truien, spencers, colls en sjaals die ik tot nu toe heb gemaakt. 4 van deze met veel liefde gebreide truien zullen worden gedragen door mijn zusje in Utrecht.